شارشار

دولت نا مهمان نواز ایران چه کارها که نمی کند!

برچسب‌ها: اجتماعی

# ارسال توسط نـویـد هاتف @ ۱۳:۴۱ 2 نظر

پس از سی سال حق مردم ايران اين نبود!

اخیراً اینجا وآنجا زیاد شنیده می شود که مردم جان به لب رسیده کشورمان , هرچند با ترس ولرز ولکنت زبان اما می گویند , تا اوضاع از این بدتر نشده وکشوربه ورطه سقوط کشیده نشده باید چاره ای اندیشید. مردم با زبان بی زبانی شکوه می کنند که زیربار گرانی دیگرنمی توانیم کمر راست کنیم . بیکاری وبیماری بیداد می کند , نزدیک به سی میلیون جوان زیر سی سال فارغ تحصیل دانشگاهی وزیر دانشگاهی و کم سواد وبیسواد .ازفرط بیکاری مبتلا به آنواع بیماریهای ناشی ازبیکاری از آنجمله افسردگی گشته وکنج خانه کز کردند یا از بهر لقمه نانی ناچار دست به کارخلاف زده و به گوشه زندان نشسته اند . زندگی عموی مردم که چه عرض کنم ,حریم خصوصیشان نیز شبانه روز ازهجوم گزمه های لباس شخصی دولت نهم در امان نیست.

روز روشن درفترکار یک حقوقدان ویک وکیل دادگستری , دریک کلام صاحب جایزه صلح نوبل جهانی , که حتی از طرف نظام های فاشیستی نیز قابل احترام ودر امان هستند , مورد هجوم واقع شده وپلمب می شود. تا چه رسد به مردم کوچه وبازار . مردم امروزها در کوچه وبازارکه به هم می رسند چه به یکدیگر می گویند؟ , آنها می گویند اگرروز روزگاری در روستا وشهرمان آسایش وامنیتی داشتیم امروز در چاردیواری خونه خود نیزامنیت نداریم. اگر روزگاری نان وپنیر وسیب زمینی بر سر سفره مان یافت می شد امروز به برکت دولت احمدی نژاد , باید حسرت آنروزها را به خوریم و خویش سرزنش کنیم چه خطایی کردیم و نسنجیده عمل کردیم و به این دولت رای دادیم .نفتی سرسفره نیامد که هیچ ازنان بخور ونمیری هم که داشتیم افتادیم . پس از ماست که برماست اگر عمرمان وفا کند , دستمان هم بشکند این بار به این دولت عوامفریب رای نخواهیم داد.

مردم به حق می گویند که خطر وتهدید در آستانه کشور است ,باید چاره ای اندیشید .نمی توان دست روی دست گذاشت و به امید این دولت نشست . چرا که چند ماه آینده می تواند آبستن خطرات کلانی از جمله تحمیل یک جنگ نا خواسته دیگربه کشورباشد, درآن صورت ترو خشک یک جا خواهیم سوخت, علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد. آمار وارقام وارزیابیها نشان از آن می دهند که عمل کرد نا به خرد انه این دولت ضربات سنگینی در عرصه های مختلف به کشور وارد کرده که به این زودیها مداوا نخواهد شد .

درآمدهای نفتي دولت نهم در سه سال و نيم اخير، دو برابر دوره های قبل بوده, اما نتیجه آن شد که کدیگری که روز وروزگاری در کشورما نوعی عیب محسوب می شد .امروز به روز روشن مردم از بیکاری وبی نانی سر چهاراها با شیوه های متنوع گدایی می کنند. و در چنين شرايطي كشور با بحران جدي مواجه شده و اجماع جهاني عليه کشور ما صورت گرفته و آثار آن هر روز در زندگی مردم دیده می شود .

استفاده غير علمي و غير کارشناسي از درآمد نفت در بودجه آثار وحشتناکي داشته کشوري که به خودکفايي در توليدگندم رسيده بود اکنون 8 ميليون تن گندم وارد مي‌‏کند و حساب ذخيره ارزي نيز به باد رفته است.

دولت نهم به بهانه کمک به سفره‌‏هاي مردم،که دروغی بیش نبود , باعث خوابیدن طرح‌‏هاي دیگری که مردم در آن ذینفع بودند شد ونتیجه آن که مردم در زمستان گاز و در تابستان آب ندارند . طرح یارانه های اقتصادی هم یکی از همین عوامفریبیهاست که رای مردم را با آن بخرند . وگرنه انیها کجا وخدمت به مردم کجا , نباید فرموش شود که همینها خدمت گذاران واقعی مردم را قتل وعام کردند. در کجای تاریخ دیده شده قاتلان بهترین فرزندان مردم, بتوانند خدمت گذاران مردم باشند .

برچسب‌ها: اجتماعی, سیاسی

# ارسال توسط نـویـد هاتف @ ۰۰:۱۴ 1 نظر

ابرمردی که می جنگد هنوز اما با قلمش !

محمود دولت آبادی را باید خواند نه یک بار بلکه بارها وبارها, با نگاه کردن نه ,با چشیدن نه ,با تُک زدن نه, بلکه درآثارش باید فرو شوی تا به اعماقش برسی, باتمام وجودت باید نوشته هایش را بفهمی ولمس کنی . اوراباید از نو شناخت , مردی که شهامتش از صداقتش می آید ومردمی بودنش از ساده زیستی اش , دولت آبادی هنوزکه هنوز با قلمش می تازد بر علیه تاریکی وظلمت و جهل وخرافات . قصدم این نیست که پیش در آمدی بر بیوگرافی بی شیله پیله اوبنویسم . چراکه نیازی بدان نیست آنچه که دولت آبادی را دولت آبادی کرد و شهره عالمش ساخت مردمی بودن آثارش و وفاداری به خلق اش بود , بیائید از نو بخوانیم محمود را باز .

محمود دولت آبادي در سال 1319 خورشيدي در يك خانواده ساده،در روستاي«دولت آباد» متولد شد. روستايي نسبتأ بزرگ با حدود 140 خانوار جمعيت در شش هفت كيلومتري جنوب سبزوار.

او تا شش هفت سالگي را در همانجا گذراند و نخستين آشنايي را با الفبا در همانجا پيدا كرد ، و تا بدانجا كه قصه هاي عاميانه مكتوبي را كه در دسترس مي داشت در همان سال ها خواند. همچون چهل طوطي ، حسين كرد شبستري، گرشاسب نامه و به ويژه امير ارسلان نامدار، كه آن را دو سه بار دوره كرد. چيزهايي كه تخيل را در ذهنش كاشتند و به آن جان دادند. خيال پردازي اي كه مادر همه قصه هاست، و بي گمان همين علاقه به قصه و داستان و مانندهايشان همچون نقالي، شمايل گرداني ، هنرهاي مطربي ، مديه خواني درويش جهانگرد،نشستن پاي صحبت پيرمرد تنهايي كه در گوشة مسجد كوچك ده مأوا گرفته بود، وبه ويژه تعزيه و شاهنامه خواني ،انگيزه عمده گرايش بعدي دولت آبادي به داستان نويسي بوده اند . يعني زمينه ها و مواد لازم براي قصه نويسي را در ذهن و جان او جاي دادند و پروراندند . آن هم ، البته ، هنگامي كه در خانواده شان يك شب آرام وجود نداشت و نمي توانست هم وجود داشته باشد كه راستش دو گروه فرزند بودند از دو مادر ويك پدر. چيزي كه خودش به تنهايي خيلي از خيالپردازي ها را پديد مي آورد و به آن ها دامن مي زند و مي تواند مايه و زمينه اي بس مناسب براي قصه پردازي هاي آينده باشد ، آينده اي كه از دو اتفاق مهم كودكي نشأت گرفته است . دهه عاشورا و عروسي هاي زمستانه.

در اين ميان نقش « زنده ياد» پدر بسي ارزنده و سر نوشت ساز است . مردي كه از سويي با وجود گرفتن «آب شفا» از درويش دوره گرد براي حفظ و درمان گو سفندان خود ، با حافظ و سعدي بيگانه نبود ، واز سوي ديگر چون شوق و علاقة فرزند را به آن مسايل مي ديد به فكر فرستادن او به « شهر»براي طلبه شدن افتاد. كه اين امر به عللي نشد و محمود تا 12 ، 13 سالگي همچنان در ده ماندو تا هنگامي كه براي نخستين بار براي كار در زمين غربت ، آغوش خانواده را ترك كرد،پيش از آن به كارهاي گوناگون روستايي از كاشت و تا گوسفنداري ... سر گرم بود. پس از آن چندي به عنوان پادو و وردست در يك كفاشي كار كرد ، مدتي وردست چدر و برادران خود در كارگاه تخت گيوه كشي ، بعد شاگرد دوچرخه ساز شد ، آنگاه در يك كارخانة پنبه پاك كني كار كرد ، و بعد به سلماني گري پرداخت . پيشه اي كه تا ساليان دراز، در مواقع اضطرار ممر معاشش مي شد. پس از نخستين دورة سلماني گري مدتي به صورت كارگر فصلي در «ايوان كي » روي زمين كار كرد ، و سر انجام راهي تهران شد. به تهران كه آمد نخست در يك چاپخانه ، كوچك حروفچيني کار كرد و مدتي در كشتارگاه به سلماني گري پرداخت . آن گاه مدتي به ولايت و از آنجا به مشهد رفت. به تهران كه باز آمد دكلاماتور تئاتر و گاهي سوفلور و همزمان با آن كنترلچي سينما شد . بعد مدتها براي روزنامه كيهان آگهي مي گرفت كه از بيكاري «سيزيف» برايش سخت تر بود، بعد در بخش تجارتي دايره شهرستان هاي روزنامه كار كرد، كه در اپر اشتباه« فارسي نويسي » اخراج شد و به انبار داري و فيش كردن صورت اجناس در يك شركت پرداخت .كه آن را از زور خستگي و بيهودگي رها كرد و در يك تئاتر تلفن چي شد و سر انجام در سال هاي 49، 1348 به عنوان كارمند موقت در كانون پرورش فكري به كار پرداخت ،كه آن هم با باز داشت او در اسفند1353 از او گرفته شد . بازداشت محمودي تا اسفند 1355 طول كشيد .علت آن هر چه باشد ، ريشه در خاستگاه اجتماعي ، تحول فكري و پرورش سياسي او دارد كه ديديم نه « ناز پروردتنعم»بود ، نه برج عاج نشين و نه دست پروردة مرام هاي وارداتي يا جعلي داخلي.ودر نتيجه نمي توانست با نظام حاكم كنار بيايد و در بازي هاي سياسي اش شركت كند. آنچه او هميشه مي انديشيد و عالبأ به زبان مي آورد كه « تا وقتي انسان دچار نباشد شب ها در كنار خيابان بخوابد نمي تواند حدود بي مسئوليتي محيط اجتماعي را نسبت به فرزندان خود درك كند ،و تا از لامكاني روي پشت بام آغل خانه نخوابد نمي تواند قدر و ارزشامنيت اجتماعي و ضرورت آن را براي يكايك مردم جامعه بفهمد و تا توي يك خانه سي متري كه جمعيت در آن موج مي زند، زندگي نكند و از بوي گند شكم روش آن زن رختشور بيمار نتواند بخوابد مشكل بتواند بر اين عقيده بماند كه انسان ابتدا مي بايد از حداقل امكانات زندگي و حرمت انساني بر خوردار باشد و بعد ... به جنگ منفورترين موجودات ، يعني بيكاره هاي مفتخور و انگل ها و تنبل ها ، كه غالبآ نيروهاي سياه جامعه را تشكيل مي دهند برود...»

محمود دولت آبادي در سال 1338 يا 39 در حالي كه به سن خدمت سربازي رسيده بود، به شوق نام نويسي در كلاس تئاتر «آناهيتا» از مشهد به تهران آمد. اما اين كلاس شروع به كار كرده و زمان نام نويسي گذشته بود. ناگريز به تئاتر پارس در لالهزار رفت و اعلام كنندة برنامه ها شد. نمايشنامة تنگناي او[ كه اساس و حتي شخصيت ها و جزءياتش ربوده شد و از فيلم «گوزنها»سر در آورد ‍‍[ محصول تجربه هاي اين دوره است.

البته، دولت آبادي از پاي ننشست و بي ديپلم دبيرستان، در اثر پا فشاري سر انجام به كلاس آناهيتا راه يافت و چندان استعدادي از خود نشان داد كه شاگرد اول رشته هنر پيشكي شد. آغازي براي يك تجربه عميق و سر شار كه چند سال طول كشيد و تا لحظه باز داشت در مقام هنر پيشة تئاتر در چند نمايشنامه بازي كرد و يك بار هم در فيلم گاو [ اثر داريوش مهرجويي ] ظاهر شد.

خلاصه اينكه همين زندگي و كارها وجود او را ساختند و اشتياقش را براي دستيابي به ادبيات روز به روز افزون تر كردند. در واقع اعتقاد خودش اين است كه «انسان تا كار نكند نمي تواند به شناخت چيزي برسد. انسان از رهگذر كار به قابليت ها ، ناتواني ها و توانايي هاي خود پي مي برد و از همين راه است كه روابط اجتماعي و اقتصادي و مناسبات انساني را المس و حس مي كند.»

پدرش هم به او گفته بود كه «هيچ چيز مثل كار نمي تواند آدم را از كسالت در بياورد» ، و لذا او هر گز از كار خسته نشده است .

آشنايي دولت آبادي با ادبيات جديد در همان دولت آباد، و از زبان كساني كه گرايش هاي سياسي داشتند، آغاز شد. صادق هدايت ، صادق چوبك و بزرگ علوي... و نخستين سفرش به تهران وسفر يك ساله اش به مشهد و شركت در تماشاي نمايش هاي عروسكي روزهاي جمعه در كوه سنگي و بازگشت دوباره اش به تهران، تغيير چشم گيري در اين آشنايي نسبي پديد نياورد. او تا سالهاي 38- 133 بيشتر داستان پليسي مي خواند تا آنكه از رهگذر تماشاي چند فيلم خارجي [لك لكها پرواز مي كنند ، سرنوشت يك انسان ...] و خواندن چند داستان از چخوف ، در يافت كه « نويسندگاني هم در دنيا بوده اند و هستند كه در باره واقيعت و حقيقت نوشته اند و مي نويسند». در كشور ما صادق هدايت از اين جمله بود. كه وقتي محمودآثار او را خواند يقين كرد كه «نويسنده خواهد شد » زيرا در اين آثار هيچ فاصله اي ميان خودش و محيطش نمي ديد...و از آن پس بود كه حس كرد جرات دارد قلم بر دارد و سياه مشق ها يي بنويسد، هر چند كه البته همة آنچه را كه تا پيش از نوشتن ته شب نوشته بود ، به دست آتش سپرد.

محمود دولت آبادي ذهني وقاد و حافظه اي نيرومند دارد و شايد همين ها راز سر شاري و پرمايگي داستان هاي اويند. او همه آنچه را در كودكي ديده يا شنيده است در ذهن خود حاضر دارد.

ويژگي كارهاي محمود دولت آبادي اين است كه در آنها كوشش خود را براي نزديك شدن به باور و يقين خواننده به كار برده است. مضامين داستان هايش، به تبع نخستين و بكرترين تاثراتش ، روستايي هستند، و آنچه نوشته نه به علت بيان بي واسطة تجربيات، بلكه به سبب تاثيرات عميقي كه از زندگي گرفته توانسته است با خواننده رابطه اي صميمانه بر قرار كند ، و اين محصول آغشتگي نويسنده است با قهرمان ها و محيطش . لذا ملاك قضاوت در باره آثار خود را هم «خواننده هاي صادق و بي غرض» آن نوشته ها مي داند . نخستين داستان دولت آبادي كه در سال 1341 در مجله آناهيتا چاپ شد «ته شب » نام داشت.

برچسب‌ها: بیوگرافی

# ارسال توسط نـویـد هاتف @ ۱۳:۴۲ 0 نظر

برچسب‌ها: طنزسیاسی

# ارسال توسط نـویـد هاتف @ ۰۰:۱۱ 0 نظر

تحلیل اکونومیست از رویارویی اسراییل و حماس

حملات سنگین اسرائیل به غزه که خشونت بارترین حملات در چهل سال اخیر قلمداد می شود، تحلیل های مختلفی را از کارشناسان و رسانه های آشنا به تحولات خاورمیانه برانگیخته است. اما به اعتقاد من دربین تازه ترین تحلیل ها درحوضه حملات نا جوانمردانه اسرائیل به غزه, تحلیل نشره معتبر بریتانیایی اکونومیست که آخرین وقت امشب بدست خواننده گانش رسید نکات واقع بینانه وقابل تاملی با خود همراه دارد . اکونومیست در مطلبی به توضیح پیچیدگی شرایط پرداخته و مشکل سر راه را ,برای بازگرداندن آرامش مجددبه غزه این موضوع دانسته که هیچکدام از طرفین درگیری مایل نیستند بازنده میدان باشند. از طرفی هم در شرایط فوق العاده حساس منطقه که چندان هم دورازانتظار نیست ,ته قضیه دامی باشد برای کشاند ن پای کشورهای منطقه به ویژه ایران به جنگی که آغازاش معین ولی پایانش نا معلوم است . لذا به خاطر اهمیت تحلیل فوق در شرایط حاضرآنرا با کمی تلخیص باز انتشارش می کنیم ,امید که مفید واقع شود.

اکونومیست درشروع مطلب خود می نویسد با در نظر گرفتن هشدارهای اسرائیل در طی یک هفته ای که از اعلام پایان آتش بس شش ماهه از سوی حماس گذشت و تقریبا 300 راکت و خمپاره ای که حماس از روز 19 دسامبر به سمت مناطق اسرائیلی نشین پرتاب کرد، هیچکس نمی بایست از حمله سنگین اسرائیل شگفت زده می شد.

اکونومیست تاثیر حاصل جنگ 33 روزه اسرائیل و حزب الله لبنان در سال 2006 را بر تصمیم کنونی اسرائیل بسیار زیاد می داند که اسرائیل سعی داشت تنها با تکیه بر حملات هوایی بر حزب الله غلبه کند، اما هواپیماهایش نتوانستند مانع پرتاب هزاران موشک از سوی این گروه اسلامی آماده و مسلح به سمت اسرائیل شوند و در نهایت اسرائیل مجبور شد بدون تدارکات و برنامه ریزی کافی، حمله ای زمینی و پرهزینه را علیه حزب الله صورت دهد.

از این رو اکونومیست معتقد است اسرائیل مایل نیست این تجربه در غزه تکرار شود.

این نشریه عقب نشینی سربازان و شهرک نشینان اسرائیلی از غزه در سال 2005 را یادآوری می کند و می نویسد "اسرائیل هیچ منافعی در تسخیر مجدد غزه و تحمل بار مسئولیت تامین رفاه 1.5 میلیون نفر ساکن آن را ندارد."

اسرائیل هرچقدر هم که به سرنگونی دولت حماس علاقه داشته باشد، "می داند که درگیری با 15 هزار تفنگدار با انگیزه حماس در شهر های پرتراکم و پر جمعیت نوار غزه برای هر دو طرف پر هزینه خواهد شد."

اکونومیست همچنین خبر می دهد که حماس "برگی از دفتر حزب الله را کنده" و محموله موشکی بزرگی را به نوار غزه منتقل کرده که می خواهد از آن برای انجام حملات انتقام جویانه به قلب اسرائیل استفاده کند.

اکونومیست معتقد است در حال حاضر دو طرف نمی توانند بجز کسب پیروزی لازم جهت برقراری مجدد آتش بسی که منافع آنها را تامین کند به دنبال چیز بیشتری باشند.

اسرائیل می خواهد حماس موشک پراکنی به آن سوی مرزهای خود را متوقف کند و حماس می خواهد اسرائیل به محاصره اقتصادی سختگیرانه اش علیه نوار غزه خاتمه دهد؛ محاصره ای که هدف آن توقف پرتاب راکت ها به سمت مناطق اسرائیلی نشین و ضعیف توانایی حماس برای اداره موفقیت آمیز امور در غزه است.

در شرایطی که نظرسنجی ها حاکی از کم شدن اختلاف بنیامین نتانیاهو (رهبر حزب راست گرای لیکود) با زیپی لیونی (وزیر خارجه و رهبر حزب حاکم کادیما) و اهود باراک (وزیر دفاع و رهبر حزب کارگر) هستند، اکونومیست تاکید می کند که نحوه پیش رفتن جنگ با حماس در تعیین آینده سیاسی این افراد و احزابشان موثرمی کند.

با این حال این نشریه هشدار می دهد که بزرگترین عامل تهدید در حال حاضر این است که درگیری ها ادامه پیدا کند و حزب الله لبنان به نفع "برادران فلسطینی" خود وارد این جنگ شوند.

اکونومیست می نویسد: پس از جنگ لبنان در سال 2006، اسرائیل و حزب الله مشغول تدارکات، آماده سازی و تجدید منابع تسلیحاتی خود برای دور دوم مبارزه بوده اند.

این نشریه با اشاره به نزدیکی حزب الله به سوریه و ایران احتمال روشن شدن آتش یک جنگ منطقه ای گسترده تر را مطرح می کند و درخواست رهبران مختلف جهان برای ایجاد آتش بس مجدد را ناشی از نگرانی از تحقق این احتمال می داند.

برچسب‌ها: خارجی

# ارسال توسط نـویـد هاتف @ ۲۳:۴۳ 0 نظر