شارشار

پس چراحکومت نظامی!

فرمانده سپاه محمد رسول الله تهران بزرگ سردار عراقی امروز صبح در جمع خبرنگاران ضمن اعلام آغاز مانور به اصطلاح امنیت اجتماعی توسط نیروهای بسیجی . اعلام داشت گشت های عملیاتی بسیج دائمی وماندگار خواهدبود ازاین نظر خیال همه را راحت کنم.بسیجیان از این به بعد درکوچه وخیابان به گشت زنی خواهند پرداخت.

اولین سوالی که در ذهن هر انسانی تداعی می شود این است که با این پدیده نامتعارف که هدفی جزایجاد رعب ووحشت وترساندن مردم که دم فرو ببندن وعقب نشینی کنند ودرهر چه انتقاد واعتراض را نسبت به حکومت ودولت اش ببندن چیزدیگری نمی تواند باشد. اما به اعتقاد من مردم باید باجدیت عکس آنرا انجام بدهند. شاید کسی پیداشود واز من بپرسد استدلام از برای این نظر وپیشنهاد ام چیست ؟ اتفاقاً پرسش بسیار بجایست. پاسخ بنده روشن است به دودلیل ساده وتجربه شده حداقل بعد از انقلاب نه زمانهای بسیار دور یکی برمی گردد به بی اعتنایی مردم به حکومت نظامی های دوران اوایل انقلاب که حکومت ناچار به عقب نشینی شد, و دیگری که شامل حال حکومت مداری دوران علی خامنه ای می شود , یعنی در دوران اصلاحات زمانی که مردم همراه دانشجویان به حکومت او اعتراض کردند ودیدیم که حکومت موقتی هم که شده بود عقب نشینی کرد .(به هیچ وجه نمی خواهم در اینجا به بررسی معقولانه یا نا معقولانه بودن آن اعتراض در ان شرایط بپردازم , دراین نوشته نیز مقصدم از اعتراض , اعتراضهای مسالمت آمیز جنبش مدنی صلح طلبی ودمکراسی خواهی است نه روشهای خشونت امیز... !)

ازطرف دیگرعمل کرد نظامی دولت احمدی نژاد به نوبه خود یک اعلام جنگ تمام عیار به حقوق شهروندی مردم است، یک تهدی جدی است علیه هرگونه اعتراض در جامعه امروزین ایران.
تصاویر منتشر شده از این مانور، نیروهای ضد شورش را نشان می دهد که با کلاه خود و باتوم در مراکز شهر مستقر شده اند.همانطوریکه گفته شد دیگر قرار نیست این نیروها را به پایگاه های خود برگردانند و از پایان هفته بسیج ، این نیروها در تمام محلات شهرهای بزرگ به گشت زنی خواهند پرداخت.خوب معنی ساده این تصمیمات دولت، یک حکومت نظامی غیراعلام شده است . از این ببعد جلوگردهمایی هاو تجمعات جوانان را به ویژه در زمینه های سیاسی وفرهنگی در محیط های دانشگاهی ویا در شبها به بهانه تامین امنیت خواهند گرفت، زنان ودختران ما بیش از بیش مورد تعرض وبی حرمتی گماشتگان این دولت اوباش ها قرار خواهند گرفت و جامعه به صورت فوق العاده در خواهد آمد.

تعرض آشکارحاکمیت به آخرین نشانه های زندگی متمدانه در جامعه به اوج خود رسیده است، فضای جامعه به شدت نظامی شده است و رژه نظامیان در پایتخت ایران، چنگ و دندان نشان دادن رژیم به مردم است.
زیراموقعیت سیاسی حاکمیت راستگرای جمهوری اسلامی, با اوج گرفتن بحرانهای اقتصادی بشدت شکننده تر شده و جنگ جناح های درونی جمهوری اسلامی وارد مرحله ای تازه شده است وازاین رو اینطور به نظر می رسد که :
هر دوسمت رژیم در آینده نگرهای خود به این نتیجه رسیده اند که مردم به ادامه روند فقر وفسادوتبعیض و بیکاری اعتراض خواهند کرد و از هم اکنون اوج گرفتن اعتراضات قشرهای مختلف جامعه ازانجمله اعتراضات معلمان وزنان ودانشجویان و کارگران را حس می کنند.

اگر تا چند ماه پیش با قیمت سرسام آور نفت میشد در سطحی محدود جوابگوی گرسنگی مردم بود، اگر تا چند ماه پیش به بهانه احتمال حمله نظامی آمریکا به ایران میشد مردم را سرکوب کرد، اگر تا چند ماه پیش با شعار مرگ بر آمریکا میشد مردم را سرگرم کرد، اکنون دیگر نمی شود.
نمی شود دیگر با وعده، جوابگوی شکم های گرسنه اکثریت مردم بود، دیگر نمی شود با آزمایش موشکها و سلاح های سنگین مردم را از نگرانی حمله به ایران ترساند. دیگر نمی شود بعد از فرستادن نامه تبریک به رئیس جمهور آمریکا(از ترس فشارهای اقتصادی بیشتر) مردم را با شعار مرگ بر استکبار سرگرم کرد.
امانباید فراموش کرد که تاوان این بن بست همه جانبه رژیم را مردم باید بدهند، آیا زحمتکشان و قشرهای دیگر تحت فشار جامعه زیربار این تعرض اشکار خواهند رفت؟

آیا حکومت قدرت سرکوب اعتراضات گسترده مردم را خواهد داشت؟

آیا پاسخ دو پرسش بالامی تواند در سرنوشت حکومت ومردم تاثیر گذارباشد؟ اما چاره کار چیست؟ راه حل کدام است؟
شواهد نشان می دهدکه دولت احمدی نژاد آخرین سعی خود را خواهد کرد که با هرگونه اعتراضی، به وحشیانه ترین شیوه برخورد کند و حضور نیروهای نظامی در شهرها به همین منظور است . وگفته ها حاکی از آن است که این دولت به هر طریقی که شده می خواهد برنده انتخابات شود, اگر مردم به هوش نباشند وبه خود نیایند ونجنبند از کجا معلوم که چنین نشود, آیا می توان آنگاه با افسوس خوردن آب رفته را بجوی بر گرداند به اعتقاد من هرگزً!

چاره کار اما اعتراضات پراکنده بی منطق وبی حساب وکتابیکه منجربه شورشهای کورشود هم نیست , چراکه از اینیهم که هستیم نیز می افتیم! ، چاره کار به تنهایی اعتراضات دانشجویی هم نیست، چاره کار حتی اعتصابات پراکنده کارگران هم نیست.این اعتراضات در جامعه وجود دارند و خوب هم هست که مردم با هر درجه از توان در مقابل رژیم مقاومت می کنند. واینها همه لازم وملزوم یکدیگرند.این سرشت پدیده های اجتماعی است که تابع قوانین عمل و عکس العمل هستند وهمیشه هم معکوس عمل می کنند..
جواب ابن معضل اتحاد مسالمت آمیزوگرد آمدن در یک جبهه وسیع صلح طلبی ودمکراسی خواهی است.زیرا در مقابل عمل کرد جبهه ای باید جبهه ای عمل کرد, غیر از این هرچه با شد آب در هاون کوبیدن خواهد بود.