شارشار

شهنازغلامی فعال حقوق بشر

روزجهانی زبان مادری گرامی باد

گزارش روز جهانی زبان مادری در آذربایجان

زبان خود را دوست بداریم ,به زبان دیگران هم احترام بگذاریم

سازمان یونسکو 21فوریه مصادف با 2 اسفندهر سال را روز جهانی زبان مادری اعلام کرده است . و سازمان ملل منشوری را با عنوان اعلامیه جهانی حقوق زبانی ، برای رعایت حقوق همه اقوام و گروههای زبانی به تصویب رسانده است. و در حال حاضر بسیاری از دولتها متعهد به اجرای آن گردیده اند. و جالب است بدانیم که حاکمیت اسلامی ایران نیز از امضاء کنندگان آن اعلامیه محسوب میشود- ولی متاسفانه همانطوریکه در قانون اساسی حاکمیت اسلامی اصول 15و19که در باره رسمی کردن زبان های غیر فارسی و داشتن مدارس غیر فارسی زبان می باشد، معوق مانده است و هرگونه مطالبه این اصول تجزیه طلبی محسوب می شودو فعالین آن تحت عنوان اخلال گران امنیت ملی به مجازات های سختی چون محرویت از تحصیل و اشتغال، اخراج، تهدید ، زندان ، شکنجه و... محکوم می گردند.-بااین حال حاکمیت اسلامی نسبت به اجرای آن هیچ تعهدی رادر خود احساس نمی کند وافکار عمومی چه در داخل و چه در سطح جهانی برایش بی اهمیت میباشد.

به همین دلیل مردم آذربایجان هر ساله به مناسبت این روز سعی می کنند تا مراسم ویژه این روز را در شهرهای مختلف آذربایجان برگزار کنند، به رغم آنکه در اصل 27 قانون اساسی راهپیمایی بدون حمل سلاح مجاز اعلام شده است، اما مستبدان مذهبی حاکم در ایران با راهپیمایی مدنی مردم ما به طرزی خشونت آمیز برخورد می کنند- ودر همه مراسمی که به مناسبتهای مختلفی چون 21 آذر (روز بزرگداشت پیشه وری )، 1 خرداد (روز دفاع در برابر توهین بزرگ شوونیستهای فارس زبان به مردم ترک زبان در روزنامه دولتی ایران)، روز بزرگداشت مشروطه و گرامیداشت یاد و خاطره ستارخان وباقرخان ، سالروز تولد بابک خرمدین در قلعه بابک و... توسط چکمه پوشان نظامی اسلحه به دست با خشونت بی حد وحصر سرکوب می شود.-

امسال نیز در مورخه 2/12/86 فعالان حرکت ملی آذربایجان اعلام کردند که در ساعت 30/16 در بازار تبریز تجمع خواهند کرد تا مگر مطالبات و خواسته های به حق مردم شریف آذربایجان را به طرزی مدنی ومسالمت آمیز مطرح نمایند.

از چند روز قبل از مراسم نیروهای نظامی در همه جای شهر کمین کرده بودند ونیز به فعالان حرکت مدنی بارها زنگ زده بودند به اداره اطلاعات بیایند ودر آنجا تعهد بدهند که در راهپیمایی شرکت نخواهند کرد. با وجود همه ارعابها وتهدیدها مردم از ساعت 16 در بازار ، خیابان تربیت قدیم وجدید ، روبروی بانک ملی ودارایی و... برای شرکت در مراسم آمده بودند وتجمع مردم در خیابانهای ذکر شده به طرز غیر عادی چندین برابر دیگر روزها بود ولی در برابر آنها نیروهای سرکوبگر در جای – جای مراکز شهر چون بازار ، چهارراه شریعتی ، میدان ساعت و... مسلح ایستاده بودند.

این نیروها به چهار شکل حضور داشتند :

-عده ای از آنها با لباس شخصی و غیر نظامی در بین مردم می گشتند .

-نیروهای انتظامی که در داخل اتوبوسها به حالت آماده باش به خیابان آورده شده بودند .

-یگان های ویژه که با باتوم و زنجیر وسلاح های گرم و سرد به صورت دسته های چند نفری در همه مسیرهای یاد شده آمد ورفت می کردند.

-ونیز خانم های بسیجی که با اسلحه ودستبند ودیگر تجهیزات نظامی برای دستگیری زنان فعال سیاسی ، چون موریانه های زشت وسیاه ، بدون آنکه پیاده شوند در داخل مینی بوس نشسته بودند ومنتظر فرصتی بودند تا زنان مبارز وآزاده آذربایجانی را به زعم باطل خود مورد تعقیب وسرکوب قرار دهند.

نیروهای نظامی در راسته کوچه (اول بازار)در داخل مسجد جامع شهر ،در خیابان تربیت در داخل مسجد شعبان، داخل مصلی و...کمین کرده بودند و علاوه بر آن در پارکینگ های خیابان فردوسی اجازه پارک هیچ خودرویی داده نمیشد و به جای آن نیروهای نظامی از صبح آن روز در آنجا مستقر شده بودند.

در بالای ساختمانهای بلند ،دوربین های مدار بسته تعبیه شده بود. علاوه بر فشار نیروهای امنیتی برای مقابله با هر گونه تحرک وتجمع احتمالی مردم ، هوا به شدت سرد بود وسوز آزار دهنده آن تا مغز استخوان آدمی را به درد می آورد وامکان توقف چند ساعته در خیابان را برای فعالان دشوار می کرد.

خلاصه با وجود عوامل و شرایط ذکر شده امکان ایجاد اعتراض مدنی به صورت راهپیمایی برای فعالان حرکت مدنی آذربایجان فراهم نیامد ولی در خیابان های مختلف شهر همچون خیابان بهار و قره آغاج بر روی دیوارها این شعار ها نوشته شده بود:

- آنا دیلینده مدرسه (مدرسه به زبان ترک)

- اویان تورک (ترک بیدارشو)

- یاشاسین مسقل وآزاد آذربایجان (زنده باد آذر بایجان مستقل وآزاد)

- یا آزادلیق یا اولوم (یا مرگ یا آزادی)

- تورکون بئلی بوکولمز (کمر ترک خم نمی شود)

علاوه بر تبریز ،در شهرهای ارومیه و زنجان نیز وضعیت مشابهی وجود داشت و بنابه اظهارنظر فعالان حرکت ملی ارومیه وزنجان علیرغم آنکه مردم وفعالان حرکت ملی به تعداد زیادی برای شرکت در راهپیمایی از نقاط مختلف آمده بودند ولی در آن شهر ها نیز همچون تبریز به دلیل انسداد فضای سیاسی – اجتماعی حاکم به مردم آن شهر ها نیز اجازه اجرای مراسم داده نشد .

ولی بنابه گزارش های پی در پی وارسالی مستند از منطقه سلدوز ونقده مردم غیرتمند وهویت طلب آنجا ، در خیابان های امام ، مسافری ، علمی توانسته اند برای ساعتی بر وضعیت فوق العاده نظامی حاکم فایق آمده وبا دادن شعارهای ترکی ونیز پخش بیانیه های مختلف در این رابطه ، این نکته به غایت مهم را به اثبات برسانند که هر چند مستبدان مذهبی حاکم بخواهند با پاک کردن صورت مسائل وموضوعات مهم سیاسی – اجتماعی مربوط به جامعه ونیز با تشدید ارعاب وفضای تهدید ، چند صباحی به حاکمیت مستبدانه خود ادامه دهند اما سرانجام اینهمه جرقه های به زیر خاکستر خفته به آتش قهر مردم تبدیل خواهد شد وبنای تمامیت خواهی وانحصارگری وریا و تزویر دشمنان عرفان ، آزادی وبرابری را در خود خواهد سوزاند وفردا ، فردای روشن آزادی ، فردای پر از امید ورویایی ، فردای سرشار از عشق وسر بلندی وسر افرازی از پس سالیان دراز انجماد وسرما وشبهای متوالی تیرگی زا ودهه های زجرآور تاریخ حیات اجتماعی – سیاسی سرزمین اهورایی ما و از پشت دیوارهای بلند نابرابری وبی عدالتی ، همچون عزیزی گمگشته با چهره ای سرخ ولبانی از خنده باز وسر انگشتان شکوفه بسته خواهد آمد ونور وعشق ورهایی را باخود خواهد آورد تا جانشین تیرگی ، نفرت واسارت سازد.

شهناز غلامی

عضو انجمن روزنامه نگاران زنان ایران (رزا) 03/12/86

برچسب‌ها: اطلاع رسانی

# ارسال توسط نـویـد هاتف @ ۲۱:۵۵